Przykładowe charakterystyki cieplne wybranych grzejników.

W tabeli przedstawiono tego typu charakterystyki dla grzejników Rettig-Ratec i Purmo. Dobierając grzejniki, poza wcześniej określonym zapotrzebowaniem ciepła, należy także uwzględnić inne wymagania, a zwłaszcza temperaturę zasilania grzejnika. Ta może być równa obliczeniowej temperaturze zasilania, ale należy również brać pod uwagę ochłodzenie czynnika grzejnego (zwłaszcza w ogrzewaniach z górnym rozdziałem lub ogrzewaniach jednorurowych). W ogrzewaniach tych należy uwzględnić zmiany temperatury wody grzejnej dopływającej do kolejnych grzejników. Doboru grzejników dokonuje się jak dla ogrzewań dwururowych, wprowadzając współczynniki dla skorygowania mocy cieplnej:jest skorygowaną mocą cieplną grzejnika dla warunków ogrzewania dwururowego (W), Qg to wymagana moc cieplna dobieranego grzejnika (W), zaś Φ to współczynnik korekcyjny zależny od warunków pracy grzejnika. Współczynniki te zależą od tzw. względnego ochłodzenia czynnika (Xn) w ogrzewaniu jednorurowym (patrz tabela).

Współczynniki korekcyjne Φ dla doboru grzejników w ogrzewaniach jednorurowych.

W szeregu opracowań i katalogów producentów spotkać można inne wskaźniki oceny grzejników. Niektóre z nich zestawiono w tabeli.

Wybrane wskaźniki oceny grzejników.

Jak widać, wskaźniki te uzależnione są od stosunku mocy cieplnej grzejników do ich ciężaru, powierzchni, pojemności wodnej i cieplnej, powierzchni zabudowy oraz ceny. Pozwalają one dobierać grzejniki o rozwiązaniach najkorzystniejszych z uwagi nie tylko na hydrauliczne i cieplne własności, ale także ze względu na cenę i wykorzystanie miejsca w pomieszczeniach.

Należy pamiętać także o problemach stosowania grzejników wykonanych z aluminium i połączonych z przewodami z innych metali (głównie ze stali i miedzi), co pokreślono już wcześniej. Nie mniej ważne są zagadnienia związane z zapewnieniem poprawnej pracy grzejników w warunkach zmiennych potrzeb cieplnych pomieszczeń i budynków, co pociąga za sobą konieczność ograniczania mocy cieplnej grzejników. Uzyskać to można zarówno drogą centralnej regulacji eksploatacyjnej (dokonywanej w źródłach ciepła), jak i regulacji indywidualnej (realizowanej zaworami termostatycznymi). Najczęściej stosuje się regulację mieszaną stanowiącą połączenie centralnej regulacji jakościowej z miejscową regulacją ilościową.