Inne konstrukcje grzejników.

Z dużej liczby różnych grzejników przedstawione zostaną jedynie grzejniki listwowe. Grzejniki listwowe (nazywane również listwami grzewczymi lub grzejnikami i cokołowymi) mają postać listwy podłogowej umieszczanej przy ścianach pomieszczeń. Są to niskie i długie elementy grzejne, wykonane najczęściej z miedzi lub stali (a także z lekkich metali) i składające się z ożebrowanych rurek umieszczonych w obudowie stalowej i zasilane wodą lub parą wodną. Budowę i zasadę działania prostego grzejnika cokołowego przedstawiono na rysunku.

Zasada działania i schemat stalowego grzejnika listwowego. Oznaczenia: 1 – listwa przypodłogowa o wysokości H, umieszczona w odległości S od ściany zewnętrznej, 2 – napływ powietrza z pomieszczenia, 3 – wypływ powietrza ogrzanego.

Zależność mocy cieplnej grzejników listwowych od temperatury wody grzewczej. Oznaczenia: A, B i C – wg tabeli na rys

Przedstawiono wydajności cieplne stosowanych typów grzejników (różniących się wymiarami i liczbą rur grzejnych). Grzejniki te oddają ciepło głównie przez konwekcję. Czasem na ich wlotach lub wylotach powietrza stosuje się klapy i przysłony regulowane przyciskami lub dźwigniami. Warunkiem poprawnego działania tych grzejników jest dobra izolacja cieplna tylnych ścianek oraz zapewnienie możliwości swobodnego wydłużania się w miarę wzrostu temperatury wody grzejnej (stosowane są odpowiednie zawieszenia, umożliwiające kompensację, itp.). Rozwiązania te mają szereg zalet: zajmują niewielką powierzchnię, cechują się dużą estetyką łatwym montażem oraz sprzyjają korzystnemu rozkładowi temperatury w pomieszczeniu. Wadami są utrudnienia w utrzymaniu w czystości oraz w rozstawieniu mebli.

Do omawianych rozwiązań zalicza się grzejniki listwowe typu Slant/Fin, które posiadają element grzejny w postaci przewodu miedzianego (∅¾”) wyposażony w małe żebra aluminiowe (60×60 mm). Ich wysokość wynosi około 180 mm, zaś długość 610, 1070 1520 i 2130 mm. Wydajności cieplne wahają się od 340 W (dla długości 610 mm) do 1190 W (2130 mm). Inną konstrukcją grzejną pozwalającą na ograniczenie niekorzystnego promieniowania zimnych przegród oszklonych, jest umieszczenie przewodów grzejnych w ramach okiennych. Rozwiązanie takie stosowane jest w oknach z aluminium o obwodzie ramy 8,6 m i wartości współczynnika przenikania ciepła niższych od 2,5 W/m2K). Jest to zazwyczaj rurka miedziana (12×1 mm), która przy przepływie wody grzewczej 100-110 dm3/h pozwala na uzyskanie mocy cieplnej od 60 do 140 W/m, w zależności od różnicy temperatur pomiędzy średnimi temperaturami wody grzewczej a temperaturą powietrza w pomieszczeniu. W przypadku przepływu przez rurki odpowiedniego środka chłodzącego można również uzyskać w okresie letnim korzystne efekty chłodzenia pomieszczeń. Omawiane rozwiązanie wymaga jednak bardzo dobrej izolacji cieplnej od zewnątrz z uwagi na możliwość wystąpienia kondensacji na przewodach.